လက်ငါးချောင်း ဆန့်ထုတ်ပြီး ယိုးစွပ်လိုက်မယ်
ညွှန်ခံရသောခင်ဗျားတို့ဟာ
အပြစ်သားတွေဖြစ်တယ်။
မမှားယွင်းဖူးရင်ပြော
မလိမ်ညာဖူးရင်ပြော
မညစ်ညမ်းဖူးရင်ပြော
မကောက်ကျစ်ဖူးရင်ပြော
ထိုင်ရှိခိုးလိုက်မယ်။
အသက်၊ ညဏ်ပညာ၊ စိတ်သဘောထားဆိုတာ
အချိုးအစားကိုက်ညီတတ်တာမျိုးမှမဟုတ်တာ
ဘာကိုပုံသေပြဌာန်းစေချင်လဲ
ဘာကိုယုံကြည်ကိုးစားစေချင်လဲ
ဒိုင်ခွက်ပိစိကွေးလေးထဲက စက္ကန့်တံလိုပဲ
အချိန်မရွေး တက်ကျလည်ပတ်နေတဲ့ ဖြစ်စဉ်က
သံသရာလို့ပြောရင်တောင် စဉ်းစားနေရဦးမယ်
ဒါလုပ်လို့ ဒါဖြစ်နေတယ်ဆိုတဲ့လောကမှာ
ဒါလုပ်ပြီး ဒါမဖြစ်တာကို ဇောဒကတက်ကြည့်
ပြုံးရွှင်စွာ မျက်မုန်းကျိုးခံရမယ်။
နောက်ကျောကထိုးတဲ့ဓါးတွေကို
ပလ္လင်လုပ်ပြီးထိုင်ကြည့်နိုင်ရင်
ခင်ဗျားဟာ ကိုယ့်ဇာတ်လမ်းမှာ ကိုယ်ဘုရင်ပဲပေါ့
အပြတ်အသတ်ကို လေးစားဖို့ကောင်းလိမ့်မယ်။
နစ်မြုပ်ပျောက်ကွယ်ခြင်းအကြောင်းမှာ
မာလိန်မှုးဟာ သင်္ဘောခွံထဲမှာသေသလို
အတ္တကိုယ်ထဲမှာ သေမယ့်ကျုပ်တို့
ဘာဂုဏ်တွေရှိအောင် လုပ်ခဲ့ဖို့လိုလဲ
ဘာသမိုင်းတွေကျန်အောင် ရေးခဲ့ဖို့လိုလဲ
ဘာအပြစ်တွေကို ဖုံးဖိခဲ့ဖို့လိုလဲ
ဘာနောင်တတွေကို မေ့လျော့ပစ်ခဲ့ဖို့လိုလဲ
ဘာဆန္ဒတွေကို မျိုသိပ်ခဲ့ဖို့လိုလဲ
ဒီလိုပဲ
လေကို ရိုးမယ်ဖွဲ့
မိုးကို ရိုးမယ်ဖွဲ့
လှိုင်းကို ရိုးမယ်ဖွဲ့ရင်း
အသာတကြည် နစ်မြုပ်လိုက်ရမလား
အဲဒါဆို ဇာတ်ကွက်က ခပ်ညံ့ညံ့ဖြစ်လိမ့်မယ်။
ဘဝက ဆိုးလှတယ်လည်း မဟုတ်ပါဘူး
အနည်းဆုံးတော့
ကိုယ့်အပြစ်တွေကို
သူများကို လွှဲချခွင့်ရှိနေသေးမှပဲ
မြန်မာကားထဲက မင်းသားလောက် ဇာတ်မနာတော့ဘူးပေါ့လေ။
ဟာသကားရိုက်ချင်ပေမယ့်
ပါရမီမပါတဲ့ ဖိုက်တင်မင်းသားလိုပဲ
ကျုပ်တို့ဘဝတွေက ရယ်ချင်ပေမယ့် မကြာခဏ အရိုက်အနှက်ခံရလေ့ရှိတယ်
သူတို့ပြောသလိုဆို
စန်းကြောင့်ပေါ့လေ။
ကိုယ့်လက်သီးကိုယ်ဆုပ်ခြင်းက ပြဿနာမရှိပေမယ့်
အချိန်နဲ့နေရာအရ
သူများလက်သီးနဲ့ ကိုယ့်မျက်နှာ တွေ့သွားနိုင်သေးတာမို့
သရုပ်ဆောင်ခြင်းအတတ်ပညာဆိုတာ
လူတိုင်းမှာလိုအပ်တယ်။
မှားရင်လည်း မှားသလို
မှန်ရင်လည်း မှန်သလို
အပြောအဆိုလွတ်မယ်ထင်သလား
စွပ်စွဲခြင်းအနုပညာမှာ
လူတိုင်းက ခံစားမှုသိပ်နက်ရှိုင်းတတ်တာ
နေရာတကာမှာ မမေ့နဲ့
ဘယ်တော့မှ မမေ့ကြပါနဲ့။
(ဂယက်)
No comments:
Post a Comment