နေ့ရက်တွေရှည်ကြာသလောက် ဘဝကတိုတောင်းလှတယ်၊
ရိုးရာမပျက်ရအောင် ပြုံးနေတဲ့ကောက်ကျစ်ကျစ်လမ်းမတွေ...
ပိုက်ဆံတောင်းနေတဲ့ မီးပွိုင့်အပျက်တွေ...
အယုတ္တအနတ္တတွေ မှုတ်ထုတ်သွားတဲ့ အိတ်ဇောတွေ…
ကျေးဇူးသစ္စာမစောင့်သိတတ်တဲ့ အကျင့်ပျက်မြစ်လက်တက်တွေ…
အပေါ်မှာရှိနေတဲ့
တလကိုတခါ ပြည့်ပြည့်သာတဲ့လက
သမန်းဝံပုလွေတွေအတွက်လား
သွေးစုပ်ဖုတ်ကောင်တွေအတွက်လား
ကလေးသူငယ်တွေအတွက်လား
သမီးရည်းစားတွေအတွက်လား
အိမ်ပြန်ချိန်နောက်ကျတဲ့ ၀န်ထမ်းမလေးအတွက်လား
မျက်စိသိပ်မကောင်းတော့တဲ့ ညစောင့်အဖိုးကြီးအတွက်လား
မသိဘူး.. ကျွန်တော့်အတွက်မဟုတ်တာတော့သေချာတယ်။
ဘာဖြစ်လို့လဲဆိုတော့ ဘာမှတော့မဖြစ်ဘူး လမ်းလျှောက်ရတာ အိန္ဒြေနဲနဲပျက်ရုံလေး…
ဆူးလေလမ်းပေါ်က မီးတိုင်အဝါတွေ
ဆူးလေမှတ်တိုင်က ကွမ်းယာဆိုင်တွေ
ဆူးလေကုန်းကျော်တံတားပေါ်က အခြောက်တွေ
အစာနံ့ရမှထွက်လာတတ်တဲ့ ကျောက်တံတားရဲစခန်းထဲက ကြွက်တွေ
ညဖက်ဆိုမရှိတော့တဲ့ ဆူးလေမီးပွိုင့်အောက်က ဘဲဥတွေ
နေ့တမျိုးညတမျိုး စည်းကမ်းလိုက်နာကြပုံတွေ … ထားလိုက်။
ကျုပ်တို့ရဲ့ .. အသက်ငင်နေတဲ့ ဥဝဲပေါက် မက်ထရိုပိုလီတန်ဧရိယာရဲ့
အဆီတထပ် အသားတထပ် ခုတ်သားတွေ
စျေးကွက်မှာဘယ်လောက်ပေါက်စျေးရှိနေပြီလဲ၊
ချိန်ခွင်လျှာ မြောက်တက်လာတာနဲ့ ၀ိုင်းအာမယ့် ကျီးကန်းတွေရှိမယ်
အရိုးအရင်းမက လိုချင်နေကြတဲ့ ခွေးဝဲစားတွေ အမှီးနံ့မယ်
အခြေအနေနဲ့ အချိန်အခါကိုလိုက်ပြီး သမာဓိက ဂုဏ်သတ္တိကွာခြားတယ်။
ကဲလေ…
လမ်းပန်းဆက်သွယ်ရေးကကောင်းမွန်တော့
ကျောက်တံတားနဲ့အလုံက ည၁၀နာရီကျော်ရင် သေခန်းပြတ်၊
တက္ကစီမီတာကို စျေးညှိပြီး စီးဖို့သာပြင်
မဟုတ်ရင် ရွှေဝါရောင်တော်လှန်ရေးတုန်းကလို လမ်းလျှောက်ပြန်ရုံပဲ….
ပြောလို့ဆိုလို့ကတော့ ကောင်းခဲ့တာပါပဲ
ပြောရုံပဲပြောရတာကိုး
ပြောရင်းဆိုရင်းနဲ့
အပြောတမျိုးအလုပ်တမျိုးလူတွေအကြောင်း ပြောဖြစ်တယ်
မပြောပဲလုပ်တာကတမျိုး
မလုပ်ပဲပြောတာကတမျိုး
ကျွန်တော်ကတမျိုး ခင်ဗျားကတမျိုး သူကတမျိုးဆိုတော့ကာ
ပြည်ထောင်စုကြီး စည်ကားလှပေသည် ဆိုတာလိုပေါ့…
ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်
ဆူးလေညတွေကို ဆက်ချစ်ခွင့်ရှိနေသေးတာကိုတော့
ကံကောင်းတယ်လို့ပဲ ပြောရပါလိမ့်မယ်
နေ့ရက်တွေရှည်ကြာသလောက် ဘဝကတိုတောင်းလှတယ်လေ…။
(ဂယက်)
No comments:
Post a Comment